Chombezo : Kivuruge Wa Tandale Sehemu Ya Sita (6)

Harakaharaka aliwasha simu yale ya bei mbaya ambayo kwa muda wote huo alikuwa ameizima. Nikamuona anavyohangaika, nadhani alikuwa akitafutwa sana kwenye simu.

“Sijui nitamwambia nini baba, sijawahi kukaa nje mpaka usiku mnene kiasi hiki.”

“Kwani wewe bado unaishi na wazazi wako?”

“Ndiyo! Naishi na wazazi, sasa wewe ulikuwa unafikiri naishi na nani?”

“Sasa si unaweza tu kumwambia upo kwenye bethidei ya rafiki yako?”

“Hilo siyo tatizo, ilitakiwa nitoe taarifa mapema, sasa unafikiri saa saba hii naanzaje kuwaeleza kitu kama hicho? Umeniponza Ashrafu, umenisababishia matatizo,” alisema huku akianza kulia. Ilibidi niamke pale kitandani na kumfuata pale alipokuwa amesimama, nikawa najaribu kumtuliza.

“Wewe umeshakuwa mkubwa sasa, hutakiwi kuwahofia wazazi wako kwa kiasi hicho, kwani wao hawajui kwamba wewe umeshakuwa mkubwa?”

“Stop it!” alisema kwa ukali akimaanisha hataki niendelee kuzungumzia suala hilo. Kwa jinsi alivyonibadilikia, sikuwa na namna zaidi ya kumruhusu tu aondoke lakini nilifanya hivyo kwa shingo upande.

Licha ya kazi kubwa iliyofanyika, huwezi kuamini kwamba bado mtandao ulikuwa ukisoma 4G, nikawa najitahidi kujizuia mwenyewe kwa mbinu zangu. Alivaa harakaharaka na muda mfupi baadaye, alikuwa ameshamaliza kila kitu, akanigeukia na kushtushwa na hali niliyokuwa nayo.

“Una matatizo gani?”

“Sina tatizo lolote.”

“Mbona hivyo sasa?”

“Aah! Kawaida tu, kwani kuna tatizo?” nilisema huku na mimi nikijisikia aibu.

“Ashrafu, naomba unisamehe baba, muda umekuwa mbaya sana, sipendi kukuacha na hali kama hii lakini nakuomba uniruhusu, nitatafuta muda mzuri wala usijali,” alisema kwa upole huku akiwa amenikumbatia, akanibusu kimahaba na kwa kiasi fulani, moyo wangu ulikunjuka.

Ilibidi na mimi nivae harakaharaka, nikawa najiuliza sijui itakuwaje maana ilikuwa hatari sana kutembea mtaani kwetu muda kama huo. Nilipiga moyo konde kwamba liwalo na liwe, tukatoka huku nikiwa nimemshikia simu na mkoba wake, safari ya kuelekea barabarani ikaanza.

Kwa bahati nzuri, mpaka tunafika barabarani, hatukuwa tumekutana na vibaka, nikamsimamishia bodaboda. Harakaharaka alipanda, nikamkabidhi vitu vyake na kumpa noti ya shilingi elfu kumi kwa ajili ya nauli, alitaka kukataa lakini nikamshikisha.

Alimuelekeza dereva huyo wa bodaboda sehemu ya kumpeleka na wakaondoka kwa kasi. Kwa usalama wa dereva wa bodaboda na abiria wake, inapofika mida ya usiku mitaa ya kwetu ni lazima mpite kwa kasi kubwa, vinginevyo mnaweza kung’ang’aniwa na vibaka wakaiba mpaka bodaboda.

Hivyo ndivyo alivyofanya yule dereva, ndani ya muda mfupi tu tayari walikuwa wameshatoweka eneo hilo, harakaharaka nikaanza kukatiza vichochoro kurudi nyumbani kupumzika maana muda ulikuwa umeenda sana.

Niliporudi ndani, kutokana na uchovu niliokuwa nao, nilijitupa kitandani na haukupita muda, nilipitiwa na usingizi mzito. Nilipokuja kuzinduka, tayari kulikuwa kumepambazuka, harakaharaka nikaamka na kuelekea bafuni kuoga kwa sababu nilikuwa natakiwa kuwahi kazini.

Saa kumi na mbili na nusu, tayari nilikuwa nimeshamaliza kujiandaa, nikajitazama kwenye kioo kilichokuwa humo ndani kwangu, nikajiridhisha kwamba nilikuwa nimependeza. Hakuna kitu ambacho nilikuwa nakizingatia kama mwonekano wangu hususani mavazi.

Basi nilitoka mpaka kituoni, nikapanda daladala na safari ya kuelekea kazini ikaanza. Ni hapo ndipo nilipopata wazo la kuitazama simu yangu, ilikuwa na ‘missed calls’ nyingi za Nancy, za Madam Bella na za Salma na nyingi zilionekana kuwa ni za usiku uliopita.

Kulikuwa pia na meseji nyingi, ikabidi nianze kusoma moja baada ya nyingine. Madam Bella alikuwa amenitumia meseji eti akinishukuru kwa kilichotokea, akaniambia kama alikuwa amenikosea basi anaomba nimsamehe sana lakini nisimwambie mtu yeyote kuhusu kilichotokea.

Nilijikuta nikitabasamu baada ya kusoma meseji hiyo, nikawa najiuliza sijui nitamtazama vipi usoni nitakapofika kazini. Nikajipa moyo kwamba hakukuwa na chochote kibaya nilichokifanya kwa sababu kama isingekuwa visa vyake alivyonifanyia, pengine nisingefikia uamuzi wa ‘kumuadhibu’ palepale ofisini.

Kulikuwa pia na meseji za Salma na kama kawaida yake yeye alikuwa akilalamika. Aliniambia amenipigia simu mara nyingi lakini sipokei simu zake kwa makusudi, akaenda mbele zaidi kwa ‘kunichana’ kwamba eti nisidhani kama yeye ni mwanamke ‘cheap’ kiasi hicho ila hata mwenyewe haelewi nini kilichotokea mpaka akaniachia nimfaidi.

Yeye ndiye aliyekuwa ametuma meseji nyingi zaidi na kati ya zote alizotuma, zilizojaa lawama kwa nini sipokei simu yake, kwa nini nimeondoka kazini bila kumuaga, kwa nini sijamjulia hali baada ya kufika nyumbani na nyingine nyingi, ni moja tu iliyonifurahisha.

Aliniambia kwamba hakutegemea kama eti kama naweza kumfanya akajihisi kuwa mwanamke aliyekamilika na kujisikia kama vile alivyozoea kusikia kwa wenzake wakisimulia kuhusu raha ya kuangua madafu.

Nilijikuta nimecheka bila mwenyewe kujijua mpaka abiria aliyekuwa amekaa upande wa dirishani, kwenye siti niliyokaa akanigeukia. Kwa aibu, nilijikausha haraka na mimi nikamgeukia, tukatazamana. Nilishtuka sana, sijui ni kwa nini!

Tangu nimepanda daladala, sikuwa nimetulia kiasi kwamba sikupata hata muda wa kujua kwamba kulikuwa na mtu, sikumsalimia yule abiria niliyemkuta kwenye ile siti, wala sikupata hata muda wa kumtazama usoni. Alikuwa ni mwanamke ambaye kwa kumtazama alionesha kwamba lazima atakuwa ni mke wa mtu maana mkononi alikuwa na pete ya ndoa.

Miongoni mwa vitu ambavyo huwa naviogopa, ni wanawake wenye pete za ndoa kwenye vidole vyao, pamoja na utundu wangu wote kuhusu hawa viumbe, nilikuwa mwoga sana wa mali za watu.

“Hujambo!” aliniuliza baada ya kuona nimebaki namkodolea macho.

INAENDELEA